Ik heb er nu al veertien jaar last van. Gelukkig heb ik er inmiddels goed mee leren leven. Natuurlijk is het geen onderwerp dat je even makkelijk bespreekt. Toch is het jammer dat het zo’n taboe is. Ik heb heel lang gedacht dat ik de enige was die zo jong al last had van urineverlies. Ja, mensen die druppels verliezen als ze niezen of lachen, dat hoor je wel vaker. Maar dat zijn toch altijd oudere vrouwen? Niemand praat er over. Terwijl het heel fijn is om te horen dat je niet de enige bent. En met een paar handige tips kun je heel goed je leven blijven leven.
Bij mij begon het toen mijn jongste werd geboren. Ik dacht dat het erbij hoorde, maar na een jaar was het nog niet over. De huisarts schreef me oefeningen voor: ontspanningsoefeningen, oefeningen voor de bekkenbodemspieren. Bij de meeste mensen helpen die, maar bij mij helaas niet. Minder drinken trouwens ook niet. Ik heb echt wel eens met een natte broek rondgelopen. Nu overkomt me dat niet meer.
Ik draag Depend Verband Normal, geschikt voor verlies van scheutjes urine en ik verschoon me een paar keer per dag. Verder ga ik voor het weggaan altijd eerst even naar de wc. Verlies ik onderweg dan toch urine, dan weet ik dat het nooit veel kan zijn. En als ik ergens aankom, ga ik meteen weer naar het toilet. Ik ga overal naartoe, ook naar de film of naar een concert. Wel kijk ik altijd waar de toiletten zijn en ik ga nooit van huis zonder extra ondergoed en een verbandje in mijn tas. Niet dat ik het altijd nodig heb, maar het geeft mij een veilig gevoel. En dat is wel zo prettig.
